Najpopularniejszy obszar regionu Sella to przede wszystkim trasy na południowych ścianach leżących powyżej drogi z przełęczy Sella w stronę Canazei. Ściany te są szybko osiągalne od strony drogi i parkingu znajdującego się na przełęczy, i posiadają przyjemny klimat dzięki swojej wystawie słonecznej. Wysokie, przepastne urwiska przecina tak zwana „Kozicza ławka” (Gamsband), dzieląc je na mniejsze ściany. Dzięki temu nie jesteśmy konfrontowani z wspinaczką powyżej dziesięciu wyciągów. Oczywiście wpływa to na niesamowitą popularność tych dróg, co z kolei łączy się ze sporadycznym, sezonowym zatłoczeniem na niektórych trasach. Bądź, co bądź Sella jest najpopularniejszym i najczęściej odwiedzanym regionem wspinaczkowym w całych Dolomitach.

Na stosunkowo małym obszarze spotykamy się z różnymi odmianami wspinaczki. Bouldering na licznych głazach „Skalnego Miasta”, znajdującego się pod Langkofelen, jest tu tak samo często uprawiany, jak i sportowa wspinaczka na wypolerowanych ścianach, lekki alpinizm na Selli, czy poważniejsze wyprawy na murach Langkofela. Być może brakuje tu takich ekstremalnych dróg, jakie oferuje nam Civetta czy Pala, ale za to z gatunku „wspinaczki dla przyjemności”, jest ich bardzo wiele.

Niezależnie od popularności ścian Selli i ścieżek wydeptanych pod wszelkie drogi prowadzące w górę, warto dokładnie zapoznać się z topografią regionu. Osoby odwiedzające Sellę po raz pierwszy powinny koniecznie rozeznać drogi zejściowe i warianty zjazdowe. Przede wszystkim odróżnianie siodeł między pierwszą wieżą, a drugą, oraz między drugą i Piz Ciavazes, no i miedzy drugą, a trzecią, stanowi tu podstawę poruszania się w terenie. Nie zapominajmy, że większość wspinaczy z krajów zachodnich odwiedzając tereny wspinaczkowe w Dolomitach, korzysta z usług przewodnika...